Žene u crnom će 6 aprila u 13 časova, na Trgu Republike u Beogradu, obeležiti 20 godina od kada je na Republiku BiH izvršena oružana agresija, odnosno zločin protiv mira i čovečnosti.
Te, 1992. godine, u periodu od aprila do oktobra, počinjeno je gotovo 70% svih progonstava i ubistava na prostoru BiH. Zločinački čin agresije je utemeljen, pre svega na srpskom, ali i na hrvatskom velikodržavnom projektu i imao je za cilj zauzimanje Republike BiH kao države, te „konačno rešenje“ muslimanskog pitanja – istrebljenje Bošnjaka ili njihovo svođenje na beznačajnu etničku grupu. U funkciji tih zločinačkih aktivnosti poslušno su se, kao saradnici i izvršioci, pridružil iz BiH - Hrvatska zajednica Herceg-Bosna, Republika Srpska i Autonomna pokrajina Zapadna Bosna i iz Hrvatske - Republika Srpska Krajina.
Za istrebljenje bošnjačkog naroda, postojala je zločinačka namera i genocidni plan (postoje, pored ostalog, naredbe za izvršenje genocida, uključujući i formiranje konclogora). Agresija na Republiku BiH je bila sastavni deo Miloševićeve državne politike. U ime te politike i genocidnog projekta Velike Srbije, okupirana je BiH, a Bošnjaci ubijani, proterivani i odvođeni u konclogore zbog njihove nacionalne i verske pripadnosti i zauzimanja njihove zemlje, pljačkanja materijalnih dobara i druge pokretne imovine, te otimanja i prisvajanja njihovih kuća i stanova i zatiranja tragova kulturnih i civilizacijskih tekovina.
Posle priznanja SR BiH kao nezavisne države, 6 aprila 1992 godine, usledila je srpska opsada Sarajeva ( UN zaštićenog grada), koja je trajala 1475 dana, tokom koje je ubijeno preko 10.000 odraslih i preko 500 dece, a ispaljeno preko 480.000 projektila.
Nešto ranije, 1 aprila su srpske paravojne snage, uz pomoć JNA (učestvovao je Užički korpus), zauzele najpre Bijeljinu, a potom i druge opštine u Podrinju (Istočna Bosna). U Bijeljini je ubijeno preko 1.000 civila nesrpske nacionalnosti, a od 37.000 nesrba, proterano je 35.000. To je bila samo generalna proba za vojne akcije i zločine u ostalim gradovima. Zločinačka taktika je bila uvek ista: u Brčkom, u severnoj Bosni - ista kao i ona u Zvorniku, u istočnoj Bosni, te Prijedoru, u zapadnoj Bosni – genocidno čišćenje nesrpskog stanovništva i vojni napadi koji su bili koordinirani, planirani i predvidivi.
Tri godine kasnije, u Srebrenici je ubijeno više od 8.000 Bošnjaka. Bio je to najveći zločin posle Drugog svetskog rata. Bosna i Hercegovina i sigurna zona UN - Srebrenica su postali simboli stradanja bošnjačkih civila. Genocid u Srebrenici je predstavljao konačan dokaz ljudske degradacije i definitivno sramotan poraz ljudskog morala i zaštite ljudskih prava.
Na dvadesetu godišnjicu početka rata protiv Bosne i Hercegovine, Žene u crnom će protestnom akcijom potsetiti na bitne činjenice o korenima, uzrocima i ciljevima srpskog velikodržavnog projekta i pozvati na prekid sa lažima, obmanama i falsifikatima i menjanjem karaktera događaja u BiH (agresija koja se zamenjuje građanskim ratom, a genocid-- masovnim zločinom), zbog stotine hiljada žrtava u BiH i mogućnosti da se zločini koji nisu priznati i osuđeni, ponovo izvrše u punom kapacitetu, u nekim drugim društveno-političkim okolnostima.
U BEOGRADU, 5.04.2012.
ŽENE U CRNOM
