Žene aktivne u drugoj polovini XIX veka i do kraja I svetskog rata
Prve socijalistkinje i obrazovane žene, koje su doprinele političkoj i društvenoj emancipaciji žena
Socijalistkinje u drugoj polovini XIX veka
Žene socijalistkinje u Srbije u XIX veku, pojavile su se dve godine pošto je Svetozar Marković napisao duži članak o ravnopravpravnosti žena. On se u članku zalagao za građanska i poltička prava žena, pobijajući uvreženo mišljenje da žene nemaju iste umne sposobnosti kao muškarci.
Prve žene socijalistkinje su bile usamljena pojava, ali veoma značajne za to vreme. One su manje bile teoretičarke socijalizma, a mnogo više pionirke koje su zaslužne za kasnije šire učešće žena u socijalističkom pokretu.
U toj plejadi žena socijalistkinja, vidno mesto zauzima Ljubica Ivošević Dimitrov.
Tekstilna radnica, prva proleterska pesnikinja i sindikalka koja je učestvovala u stvaranju prvih sindikalnih saveza u Srbiji.
Rođena je 17. jula 1880. godine u selu Saranovu, kod Rače.1 Posle završene osnovne škole, završila je krojački zanat. Kao mlada krojačka radnica u Kragujevcu, pristupila je radničkom pokretu. Bila je veoma aktivna u Savezu šivačkih radnika i članica Srpske socijaldemokratske stranke(SSDS). Radila je i na stvaranju prvih sindikalnih saveza u Srbiji. Godine 1902. je prešla u Bugarsku, gde je takođe bila aktivna u radničkom pokretu i u Bugarskoj radničkoj socijaldemokratskoj partiji (BRSDP). U Slivenu se 1903.godine, upoznala sa Georgi Dimitrovim, slovoslagačem i partijskim funkcionerom, za kog se udala 1906. godine. Od 1909. do 1912. godine je bila urednica radničkog lista „Krojački radnik“ (bug. Шивашки работник), a od 1914. godine, članica Centralne ženske komisije pri Centralnom komitetu BRSDP. Godine 1920. je kao delegatkinja BRSD prisustvovala Drugom kongresu Komunističke partije Jugoslavije u Vukovaru. Godine 1919. njen muž Georgi Dimitriv postao je vođa BRSDP, koji ubrzo menja naziv u Bugarsku komunističku partiju. Godine 1923. on je bio jedan od vođa neuspelog Septembarskog ustanka, posle kog je zajedno sa suprugom emigrirao u Moskvu. Za vreme emigracije, bila je član Svesavezne komunističke partije (boljševika) (SKP(b)) i Saveza sovjetskih pisaca.
Bavila se i pisanjem pesama - objavljivala je pesme o socijalnim problemima. Prvu pesmu „Napred“ objavila je u „Radničkim novinama“ 1902. godine. Pesme je objavljivala i kasnije u Bugarskoj, na srpskom i bugarskom jeziku. U periodu od 1902. do 1923. u srpskoj radničkoj štampi objavljeno je 25 njenih pesama, a dva prozna rada - u Bugarskoj 1920. i 1922. godine.
Umrla je 27. maja 1933. godine i sahranjena je u Moskvi.
Jedna ulica u beogradskom naselju Cerak nosi njeno ime.
Biografiju priredila
Nataša Lambić
