Tomislavu Žigmanovu, ministru za ljudska i manjinska prava u Vladi Srbije
Gradonačelniku Zrenjanima
Odbornicima i članicama i članovima opštinskih veća
Ministarstvu za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja
Poštovani i poštovane,
Već duže od 30 godina od oslobađanja zatvorenika/ca hrvatske nacionalnosti iz logora Stajićevo nisu obeležena mesta na kojima su u neljudskim uslovima, pod svakodnevnom torturom, bili smešteni zarobljenici Jugoslovanske narodne armije iz redova hrvatske vojske i civili zarobljeni tokom Vukovarske operacije.
Obraćamo vam se još jednom obnovljenom inicijativom da se na primeren način obeleže mesta mučenja i stradanja ratnih zarobljenika/ca i civila u logoru Stajićevo, na području Grada Zrenjanina.
Taj su zahtev u više navrata upućivale porodice žrtava, kao i brojne organizacije civilnog društva iz Srbije, među kojima i Žene u crnom. Zahtev je odbijan pod različitim izgovorima, ali koji sasvim sigurno ne doprinose ugledu demokratske, evropske i građanske Vojvodine.
Žene u crnom i organizacije civilnog društva koje potpisuju ovaj zahtev uverene su u to da za postavljanje spomen obeležja treba iskoristiti vreme do godišnjice pada Vukovara (18. novembar), posle opsade duge 87 dana.
U logorima u Vojvodini, kao što je poznato i pouzdano dokumentovano, ubijeno je najmanje 14 hrvatskih ratnih zarobljenika, dok su ostali bili izloženi nečovečnom postupanju, zbog čega su mnogi od njih postali invalidi.
Postavljanje spomen ploče će biti značajan korak na planu oslobađanja Srbije od tereta koje su ostavili ratovi vođeni devedesetih godina prošlog veka, u kojima je JNA pod kontrolom režima Slobodana Miloševića, uz srpske paravojne formacije počinila stravične zločine.
Zločine protiv čovečnosti i kršenja običaja rata činile su i druge zaraćene strane, ali, mi se moramo suočiti sa zločinima koji su počinjeni u naše ime, a na drugima je da se suočavaju sa zločinima koji su počinjeni u njihovo ime. Bez tog suočavanja i bez utvrđivanja istine o tim zbivanjima, nema nade da će doći do promene moralnog poretka, vrednosnog sistema i kulturnih obrazaca. A bez te promene Srbija je osuđena na moralnu propast.
Umesto tvrdokornog istrajavanja na poricanju zločina počinjenih u naše ime i relativizovanja nedavne prošlosti došlo je, duboko smo ubeđene, vreme za početak priznanja odgovornosti za zločine: prema žrtvama zločina u logorima, prema građankama i građanima Srbije u čije su ime oni izvršeni, prema državi u kojoj živimo.
Postavljanje spomen ploče predstavljalo bi čin moralne i ljudske odgovornosti, kao i države Srbije. To bi vodilo prevazilaženju prošlosti i stvaranju perspektive za budućnost, slobodnu od nasilja, zla i nehumanosti.
Žene u crnom, Beograd i Multimedijalni centar LED ART, Novi Sad
Uz podršku: Udruženje sekularnih humanista HUMANS, Novi Sad, Labris – organizacija za lezbejska prava, Beograd, Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, Inicijativa mladih za ljudska prava (YIHR Srbija), Beograd, Fond za humanitarno pravo, Beograd, Građanska akcija, Pančevo, NENA – grupa za mir i prava žena, Leskovac, Glas razlike, Beograd, Rekonstrukcija ženski fond, Beograd, ANIMA – centar za žensko i mirovno obrazovanje, Kotor, Nezavisno društvo novinara Vojvodine, Novi Sad, Komitet pravnika za ljudska prava, Beograd, Nezavisni ženski centar, Dimitrovgrad, Žene juga, Pirot, Udruženje žena Peščanik, Kruševac, Ženska inicijativa Vojvodine, Novi Bečej, Žene Polimlja, Prijepolje, ROZA – Grupa za radna prava žena, Zrenjanin, Alternativni centar za devojke, Kruševac, Centar za žene žrtve rata ROSA, Zagreb, SOS telefon za žene i decu žrtve nasilja, Vlasotince, Skaska, Zrenjanin, Savez antifašista Vojvodine, Novi Sad, Savez antifašista Srbije, Beograd
Beograd, 16.11.2022.
