U Beogradu je od 26. do 28. aprila, u organizaciji Žena u crnom, održan je feministički kružok "Ratni zločin silovanja" kao sastavni deo aktivnosti na organizovanju Ženskog suda - feministički pristup pravdi. U radu ovog feminističkog kružoka učestvovale su 24 aktivistkinje Mreže Žena u crnom Srbije.
Svrha kružoka je bila prvenstveno edukacija o temi ratnog zločina silovanja; o okolnostima pod kojima se silovanje u ratu imenovalo kao zločin unutar međunarodnog prava i praksama Haškog tribunala za bivšu Jugoslaviju i Ruandu. Takođe, i o praksi sudskog procesuiranja silovanja u Bosni i Hercegovini.
Istovremeno, govorilo se i o granicama institucionalne pravde, mogućnostima njenog poboljšanja kao i o mogućim alternativima unutar civilnog društva.
Za ovaj kružok pripremljene su čitanke "Ratni zločin silovanja" od 168 stranica, kao i mala čitanka "Prakse protiv nekažnjivosti zločina nad ženama" od 27 stranica čije su uredništvo činili Miloš Urošević i Staša Zajović.
Predavačica Gabi Miškovski (Nemačka) je podsestila da je Zalivski rat (agresija SAD na Irak) 1991. godine je okupio široku feminističku, antiratnu mrežu Šeherazada koja se, vrlo brzo, morala okrenuti i ratu u bivšoj Jugoslaviji koji počinje iste te godine. Prisutnost velikog broja medija u Zalivskom ratu (prvi put u istoriji u tom broju, a pre svega, televizijskih ekipa) a potom i u ratu na prostoru Jugoslavije, omogućilo je da se rat praktično direktno prenosi širom sveta, a samim tim, da zločini protiv civila, kao i silovanje u ratu, postanu prisutni u javnosti.
Takođe, ona je podvukla da je unutar evropske zajednice postojala politička manipulacija silovanjem koja je bila motivisana izgradnjom nove Evrope nakon pada Istočnog bloka. Ključno pitanje je bilo ko jeste, a ko nije civilizovana nacija da uđe u nov koncept evropskog ujedinjena, a silovanje žena na prostoru bivše Jugoslavije se takođe koristilo u svrhe razvsrtavnja civilizovanih i necivilizovanih nacija.
Predavanja Gabi Miškovski i Gorane Mlinarević ( BiH) pokazala su dobre strane i potrebu za krivičnom pravdom, ali i ograničenja institucija pravde na međunarodnom i nacionalnom nivou. Takođe, analizarano je samo silovanje u ratu kao posledica patrijarhalnih matrica, konstrukcije muške seksulanosti koje se potom koriste kao vojne strategije ponižavanja žena etničkog čiščenja genocida i sl. Ukazano je na političke manupilacije ratnim silovanjem jednako tokom definisanja novonastalih država nakon ratom raspadnute bivše Jugoslavije, koliko i u unutar konstituisanje nove Evrope.
Podvučena je na kraju, i važna ulogu feminističkog pokreta u priznavanju tog ratnog zločina i njegovog uvrštavanja u međunarodni pravni sistem.
