Navršava se deset godina od vojno-policijske akcije "Oluja", koja je dovela do masovnog proterivanja srpskog stanovništva iz područja Krajine. Tada su pripadnici hrvatskih vojnih i paravojnih formacija svirepo lišili života više stotina civila, uglavnom staraca i starica. U nizu ratnih zločina koji obeležava ratove u bivšoj Jugoslaviji od 1991. do 1999. godine "Oluji" pripada jedno od najistaknutijih mesta. Ta je akcija sprovedena s očiglednim ciljem da se etnički očiste zone na kojima je uspostavljena samoproklamovana Republika Srpska Krajina, i sama zasnovana na ideji etnički očišćenog prostora. Za zločine počinjene tokom "Oluje" i neposredno nakon nje, a u kojima je ubijeno više od 800 civila i proterano više od 200.000 osoba, odgovornost snose ne samo neposredni izvršioci, nego i tadašnji vojno-politički vrh Hrvatske, koji nije skrivao svoje namere da pod svaku cenu etnički očisti taj prostor. Odgovorna je i međunarodna zajednica, koja je pasivno posmatrala ubistva ljudi, paljenje kuća i pljačku preostale imovine prognanog srpskog stanovništva. Osuđujući sve te zločine i prisećajući se sa pijetetom nevinih žrtava, ne možemo a da ne pomenemo režim Slobodana Milosevića i njegove krajiške satelite, ali i srpsku intelektualnu elitu, koji nipošto ne mogu izbeći učešće u odgovornosti za tragediju stanovništva Krajine. Oni koji su godinama širili ubeđenje da se ne može zajedno živeti i da je Srbima mesto u etnički očišćenoj državi u vreme "Oluje" su se licemerno odrekli svoje tvorevine i prepustili narod njegovoj izgnaničkoj sudbini. Tu se pokazala sva lažnost njihovog patriotizma. Za razliku od toga, Žene u crnom i druge nevladine organizacije su od samog početka proterivanja civilnog stanovništva iz Krajine organizovale konkretnu pomoć: prihvat prognanika/ca na granici, prikupljanje hrane, odeće, lekova i drugih potrepština, rad u izbegličkim kampovima, itd. Politički vrh Krajine je danas delom u Hagu, delom u bekstvu, a najvećim delom nesmetano uživa u plodovima svoje pljačke i uživa u nezasluženim privilegijama. Za to vreme se na hiljade muškaraca i žena proteranih u "Oluji" još uvek nalazi u tegobnoj i neizvesnoj prognaničkoj situaciji. Neka nam "Oluja" svima služi kao opomena kuda vodi kada narod sledi vođe koji zarad svojih političkih i finansijskih interesa pozivaju na mržnju i etničko čišćenje! Povodom desete godišnjice zločina nad civilima u Krajini 5. avgusta ćemo na Trgu slobode u Novom Sadu od 19 do 20 časova održati mirovnu akciju Nikad više!, a u 20.30 u kino sali na Trgu mladenaca 10 će biti projekcija filma Oluja nad Krajinom autora Božidara Kneževića. Sledi razgovor u kome učestvuju: profesor Filozofskog fakulteta u Zagrebu Lino Veljak, novinarka Tatjana Tagirov (Zagreb/Beograd), predsednik HCIT-a Ratko Bubalo, aktivistkinja Esperance, Nada Dabić (Novi Sad) i aktivistkinje Žena u crnom iz Beograda Borka Begović i Senka Knežević.
Novi Sad - Beograd,
1. 8. 2005.
Žene u crnom – Beograd, Esperanca – Novi Sad, Humanitarni fond za integraciju i toleranciju – Novi Sad, ŽAD – Novi Sad, NLO – Novi Sad, Zenske studije – Novi Sad, Centar za regionalizam – Novi Sad
