Povodom poslednjeg dana procesa rehabilitacije ratnog zločinca Dragoljuba Draže Mihailovića, Žene u crnom organizovaće protest pred zgradom suda u petak, 22.02.2013. od 11h.
Istovremeno izražavamo protest srbijanskom pravosuđu zbog činjenice da je žrtvama četničkih formacija kojima je komandovao Mihailović uskraćena prilika da pred Sudom izgovore svoju istinu o navodnom četničkom antifašizmu.
Ocenjujemo da su mediji u svojim napisima i prilozima, kao i autorskim tekstovima, uz mali broj izuzetaka, najviše pažnje posvetili neutemeljenoj afirmaciji četničkog pokreta i njegovog komandanta, negirajući dostignuća jedine antifašističke, partizanske Narodnooslobodilačke borbe, ili pripisujući četnicima navodni antifašizam. Takozvani ravnogorski istoričari prelazili su pred sudskim većem preko nespornih činjenica o masovnim zlodelima četnika, kolaboraciji sa okupatorom u borbi protiv partizanskih jedinica, etničkom čišćenju muslimanskog stanovništva u istočnoj Bosni i Crnoj Gori, Hrvata u Bosni i Hrvatskoj, Jevreja, Roma, ubijanju srpskih porodica iz kojih su poticali partizani. Za svoje “istine” takvi autori dobijali su ogroman prostor u štampi i minutažu u elektronskim medijima, čime je kod dela građanstva stvoren utisak da je reč o ispravljanju istorijske nepravde, odnosno da je rehabilitacija prvog među četničkim zlikovcima državni posao od nacionalnog interesa.
Uprkos ogromnom interesovanju građana, javnost je, pogotovu stručna, bila gotovo isključena sa suđenja, namernim izborom male sudnice za ovaj proces. Izostala su suvisla pitanja sudskog veća, uprkos kontradiktornostima u iskazima zastupnika rehabilitacije, kao i njihovim pokušajima da masovne zločine nad civilnim stanovništvom svedu na ideološko neslaganje zločinaca sa komunističkom idejom.
Ovakav tok suđenja Žene u crnom ocenjuju duboko nepravičnim, očekujući sa strepnjom njegov ishod. Osnovano sumnjamo da Veće koje treba da odluči, na osnovu ovakvog dajdžest procesa i običnog defilea istoričara, može donese ispravnu odluku. Upozoravamo na kontinuitet afirmativnog odnosa vlasti prema Mihailoviću i njegovom pokretu, o čemu svedoče činjenice: donošenje Zakona o izjednačavanju četnika i partizana iz 2005., a potom Zakona o rehabilitaciji iz 2006. godine.
Rehabilitacijom Draže Mihailovića i četničkog pokreta poništava se antifašistička borba srpskog naroda. Međutim, to je i dodatno poniženje žrtava zločina inspirisanih ideologijom i praksom četničkog pokreta koji su počinjeni tokom devedesetih godina. Pokušaj rehabilitacije Mihailovića duboko je nemoralni čin. Oni koji su odlučili treba da budu svesni da rehabilitovanjem zločina koji ne zastarevaju po međunarodnom pravu postaju njihovi saučesnici.
U Beogradu, 21.02.2013.
