"Figura obojena u crno. Mi u predvečerje, negacija telom. Crnina, žalobna crnina naše zapadnjačke kulture, crveno i crno: zastava smrti i destrukcije nacizma. Crno je za Kandinskog pasivan otpor, nedostatak; crno znači ustuknuti, popustiti, produbiti, beskrajan ponor, totalna nemogućnost, najdublja tmina, bez ijednog zračka, najdublji nečujan zvuk, smrt, tišina. Belo na crnom, crno na belom, zvučna tišina. Crnina je sinonim smrti, uništenja, okamenjivanja, ogoljavanja, drobljenja, propadanja, truljenja. Truljenje asocira na ideju smrti ili crnila oličenu u skeletu, lešu, gavranu. Crnilo ima razne nijanse; crnina upija celokupno zračenje svetlosti, crnina zapravo i nije boja. Vrednost crnoga je hladnoća. Crnina je hladna…
Pitam se kakva je boja potpunog slepila. Postoje li u mraku razlike? Jedna od nas je rekla: Nije čudno što se odevamo u crno. U crno se žene oblače kad nešto ne ide, odricanjem se pokazuje pomanjkanje naše bezbednosti. Pribegavaju arhetipima imaginarnog, antitezi muško-žensko, dualizma dana i noći, zakonu heroja koji upravlja mišlju, prirodom, ideologijom. Nasuprot heroju je lik žrtve, mrak, kastracija kao kod životinja. Crna i duboka voda…
Tapije se koristio crnom bojom: crna pozadina sa srpolikim mesecom, tlo koje podrhtava, znak poremećenosti, urušavanje tla, gorčina i oporost vremena bez ljubavi. Kod Pikasa u Gerniki nema boje, samo crna, siva, bela, svedočanstvo o vremenu smrti."
Alberta Marin, Žene u crnom iz Verone
Crno je simbol tragedije izraelskog i palestinskog naroda. Crna boja kod Žena u crnom iz Izraela ima dvostruk smisao: solidarnost s palestinskim narodom zbog represije koji trpi, te odnos prema sopstvenom narodu: čin odbacivanja kulture smrti koja obeležava kolektivni identitet i stalno podseća na masovno stradanje u holokaustu.
Žene u crnom - Izrael
Za žene sa juga crno je vrlo važna boja. To je boja bola, plača, a takođe je njihova tradicionalna dužnost da nose crnu odeću. Za italijanske žene u crnom crnina nije individualna i privatna, već kolektivna i javna. Ona je izraz ogorčenosti i odbacivanja svakog oblika rata. U međunarodnom ženskom pokretu crna boja je danas priznata kao najsnažniji način odbacivanja svakog vida nasilja.
Žene u crnom - Torino
Žene u crnom iz Kolumbije
"Crninu žene nose zbog smrti bliskih osoba. Mi crninu nosimo zbog znanih i neznanih žrtava rata. Crninu nosimo u znak protesta protiv neodgovornih nacionalističkih vođa koje smatramo odgovornim za žrtve ovog rata, jer su im jedini argumenti brutalna vojna sila i nasilje"
Žene u crnom - Beograd, 9. oktobra 1991
"Žene u mom kraju uglavnom nose crnu boju, a ponekad škure (tamne) boje. Crna boja kao nemogućnost izbora, paradigma života bez boja i nijansi… Dok svake srede stojimo u crnini i ćutanju, iskrsavaju mi slike žena iz detinjstva. Za razliku od njihove, moja crnina nije samo oplakivanje bliskih osoba, već svih žrtava ovog i svih ratova. To nije prepuštanje oplakivanju i tugovanju kao sastavnom delu ženske uloge, to je otpor ubijanju gradova i ljudi, nasilju u svakodnevnom životu, pobuna protiv militarističkog režima koji proizvodi smrt, nesreću, razaranje"
Staša Zajović, Žene u crnom, Beograd
"Premda nije lako pronaći nove načine i kodove za izražavanje ženskog otpora ratu, mi smo zadržale ritual u crnini i ćutanju. Međutim, tradicionalni simboli crnine i ćutanja skroz su preokrenuti…Crnina je skoro deo tradicionalne ženske uloge, istorijska, porodična dužnost koju žene, da bi izrazile bol, upražnjavaju isključivo u nevidljivoj, porodičnoj sferi. Mi smo crninu iznele na trg kao vidljivu, političku boju"
Žene u crnom – Beograd
"Četiri godine opominjemo crnom bojom u koju smo obukle naša tijela - rat je krenuo iz našeg grada"
Jadranka Miličević
"Ujutro sredom mislile bi kako da se obučemo u crno. Već je ustajanje sa crnom bojom bila naša lična i javna činjenica - ne slažemo se sa nacionalizmom, ne slažemo se sa ubijanjem. Jutarnje traženje crnih bluza koje ćemo obući te srede umanjivalo je bespomoćnost i osećanje krivice. Razmenjivale smo među sobom crnu odeću. Crna boja je značila da se sa svim što uradi srpski režim nismo slagale"
Lepa Mlađenović
"Crninu, boju žalosti i gubitka, nametnutu ženama patrijarhalnom tradicijom, Žene u crnom koriste kao sredstvo za obelodanjivanje dominantne kulture smrti, kao duboko i antagonističko uranjanje u bol koji je istovremeno afirmacija principa života"
Žene u crnom – Udine
"Žene u crnom kao iz Njujorka, modnog centra sveta, a u isto vreme kao i u najprimitivnijim delovima sveta, ili kao u drevnim vremenima kada je bila dužnost žene da se obuče u crno u znak žalosti: kontradiktorni elementi reprezentacije. Zatim još neki: stajanje, mirno stajanje, u tišini sa transparentima, kao specifičan vid bodi arta koji zajedno sa političkom porukom podseća na konceptualnu genijalnost Marine Abramović: činjenica da se žensko telo nudi kao predmet umetnosti a u isto vreme i kao oruđe razumevanja šta je zapravo umetnost: otvorena upotreba i poruka ženskog principa"
Jasmina Tešanović
"Naša crna odeća znači prizivanje nesreće"
Senka Knežević
"Crno je simbol svega što proživljavamo"
Rada Žarković
"Crno je odraz mojih unutrašnjih mučnina"
Svetlana, Beograd
"Crnina je za mene prekid ritualnog bola, ritualne crnine"
Ljilja, Sarajevo
