Okupacijom Vlasenice od strane pripadnika JNA (Novosadski korpus) i paravojnih formacija, pristupilo se realizaciji zločinačke ideje etničkog čišćenja. Prva pojedinačna privođenja i hapšenja vlaseničkih Bošnjaka i torture mučenja nad njima, izvršioci zločina obavljaju u stanici milicijeVlasenica.
Približno krajem maja ili početkom juna 1992. godine okupacione snage osnovale su logor ''Sušica'', najveći logor u Vlasenici. Kroz logor ''Sušica'' u junu i julu1992. godine prošlo je stotine ljudi, žena i dece, uglavnom sa područja opštine Vlasenica, ali i zatočenika sa područja opština: Bratunac, Srebrenica, Zvornik, Kalesija, Šekovići, Han-Pijesak, Rogatica, Foča, Višegrad i drugih, tako da je 'Sušica' imao karakter regionalnog logora.
Logor ''Sušica'' fomiran je u objektima nekadašnjeg magacina TO Vlasenica i bio je na kilometar udaljenosti od gradskog jezgra. Žene, deca i muškarci bili su u istoj prostoriji. S tim, što su žene i deca bili u jednom, a muškarci u drugom delu prostorije. Među zatočenim bilo je i beba od 3-4 meseca i staraca preko 70 godina. Boravak u logoru je bio bez hrane i katastrofalnih higijenskih uslova.
Prilikom etničkih čišćenja, svakodnevno su dovođeni novi zatočenici. Vani su ih tukli, pa onda ubacivali u hangar. Iz logora izvodili grupe zatočenika, te ih mučili i tukli ispred zgrade hangara, neke bi i likvidirali odmah tu, a neke su odvodili izvan logora i oni se nikad nisu vraćali. Mnoge od zatočenih žena bile su podvrgavane seksualnom zlostavljanju i silovanju. Logorski stražari, koje su sačinjavali pripadnici lokalne policije i vojske, ali i pripadnici drugih paravojnih formacija, često su noću izvodili žene iz hangara.
Kroz logor ''Sušica'' od kraja maja do kraja septembra 1992. godine prošlo je 8.000 Bošnjaka. Tokom juna i jula meseca u ovom logoru je u svakom trenutku bilo između 300 i 500 zatočenih.
Prema podacima Crvenog krsta u logoru ''Sušica'' ubijeno je 1.617 Bošnjaka u pojedinačnim i masovnim likvidacijama.
Jedan broj muškaraca iz logora ''Sušica'' upućen je u logor ''Batkovići'' kod Bijeljine, a deo zatočenih žena, dece i muškaraca, odveden je na ''Pelemiš'' kod Kladnja. Prema svedočenjima preživelih, na ''Pelemišu'' su žrtve podvrgavane raznim mučenjima i likvidacijama nezamislivih zdravom ljudskom umu.
Bilans etničkog čišćenja i genocida u Vlasenici je oko 3.000 ubijenih Bošnjaka, od toga čak 265 dece. Prema podacima Crvenog krsta, logor ''Sušica'' je bio stanica na putu smrti za 1.617 Bošnjaka. Jedan broj Vlaseničana prebegao je u Srebrenicu, a prilikom njenog pada 1995. godine stradalo je, ili se još vode kao nestali, 863 Bošnjaka Vlasenice.
Broj proteranih Vlaseničana Bošnjaka je blizu 16.000.
Svih 25 verskih objekata, džamije, mesdžidi, mektebi i drugi objekti koji su pripadali Islamskoj zajednici, srušeni su u prvim mesecima agresije.
Gradska Hajrija džamija srušena je 19. avgusta 1992. godine kada je punila 100 godina od svog podizanja. Mezarja su porušena i sravnjena buldožerima a na istom lokalitetu zasađene su sadnice borova . Srušena je Musa-pašina džamija u Novoj Kasabi koja je izgrađena u 16. stoleću, te džamije u Konjević Polju, Cerskoj i Rovašima.
Ovogodišnjoj komemoraciji u Vlasenici prisustvovaće i Žene u crnom iz Beograda koje će nositi venac sa natpisom „Da se ne zaboravi zločin u Vlasenici“.
Suđenja za zločine u Vlasenici
27. juna 2008. počelo suđenje Veljku Bašiću, Predragu Bastahu i Goranu Viskoviću. Prvi je bio upravnik logora Sušica i pripadnik MUP-a Srbije, drugi je bio pripadnik rezervnog sastava MUP-a, a treći je bio pripadnik Vojske Rešublike Srpske. Optužnica sadrži 42. tačke optužnice.
Dragan Nikolić, upravnik logora Sušica, koji se Haškom tribunalu predao 2003. osuđen je na 20. godina zatvora.
